بقاع غالب امامزادگان ایران،سوای شخصیّت مدفون در آنها،به نامهایی شهرت دارند که این اسامی یا از بقعه و یا از شخصیّت مدفون در آن گرفته می شود.

برای مثال بقعه حضرت احمد بن موسی {علیه السلام}در شیراز که فرزند بلافصل حضرت موسی کاظم {علیه السلام} می باشد،به بقعه شاهچراغ منسوب و مشهور است.

بقعه خواهر امام رشت نیز با وجود این که شخصیّت مدفون در آن حضرت فاطمه اُخری فرزند بلافصل امام موسی کاظم {علیهماالسلام} است؛امابه خواهر امام شهرت دارد و این به دو دلیل است:

اول اینکه از نظر راحتی و سهولت در گفتار در عرف و به جهت اینکه حضرت فاطمه اخری خواهر امام رضا {علیهماالسلام}هستند به این نام مشهور شده است،

دیگر اینکه شاید تاریخ بناء بقعه و یا تعمیر آن بر شخصیت مدفون در بقعه شهرت بیشتر پیدا کرده باشد.مثل بقعه حضرت علی بن جعفر {علیه السلام} در قم که به (دربهشت) شهرت دارد و حال آنکه تعمیر بقعه آن در سال 712 ه.ق بود که طبق حروف ابجد می شود(دربهشت) .

از آنجایی که تاریخ تعمیم بقعه ی خواهرامام رشت به سال 894 ه.ق بر می گردد و این اعداد بر طبق حروف ابجد(خواهر امام) هستند لذا رفته رفته تاریخ بقعه بر نام شخصیت مدفون شهرت بیشتری پیدا کرده است.